ستوان شهید علی طاهری (فرمانده من)

بعد از 6 سال گذشتن از شهادت فرمانده عزیزم شهید علی طاهری دوباره خواستم یاداور شب های سخت تایباد کنم که برای دفاع از خاک و ناموسمون شب ها چشم به هم نمیگذاشتیم

یاد اون روزی که من به همراه شهید علی طاهری عازم رد زنی افغانی های کوله کش شدم

شب قبل شام نخورده بودیم و تا صبح روز بعد کمین بودیم که صبح روز بعد با خبر شدیم 12 افغانی از مرز گذشتن و ما به همراه شهید بدون صرف صبحانه عازم شدیم . بدون تعارف بگم شهید علی طاهری هم از نظر اخلاق فوق العاده بودن و هم از لحاظ قدرت بدنی...

من و دوستان هم رزم به سختی میتونستیم خودمون رو به ایشون برسونیم . هر کوه و دره ای رو که رد میکردیم برای استراحت مینشستیم که هر بار به من حرفی میزد که الان با یادش بدنم گر میگیره

یه بار گفت چقدر چهرت شبیه شهیدا شده امروز شهید میشی

یکی دو ساعت بعد دوباره گفت: نظام به تو گروهبانی داده ، ما امروز بهت استواری میدیم، همینطور که نگاش میکردم متوجه منظورش نشدم که دوستم گفت منظور جناب طاهری اینه امروز شهید میشی یه درجه میگیری استوار میشی و همینطور میخندید

یکی 2 ساعت بعد که همینطور مشغول عبور از کوه ها بودیم دوباره گفت امروز شهید میشی من مطمئنم و باز میخندید

اون روز سه بار گفت شهید میشی اما نمیدونست روز آخری هست که رنگ آسمون آبی رو میبینه

ظهر بدون غذا و آب حدود ساعت 3 بود رسیدیم به محل کوله ها که افغانی ها گذاشته بودن و فرار کرده بودن

چنان تشنه بودیم که حتی اگه آب گل هم میبود میخوردیم

بعد از دیدن کوله ها رفتیم به دنبال مسیر که در کمین اون ها گیر کردیم و شهید علی طاهری که همیشه جلوتر از ما باشهامت میرفت به درجه رفیع شهادت رسید...

فرمانده عزیز بدون آب ، تشنه و گرسنه به استقبال شهادت رفت تا امروز من و شما از آسیب مواد و اعتیاد محفوظ بمونیم

رفت تا به ما پیام بده...

شاید روزی که بارها به من گفت شهید میشی خبر داشت که خودش...

فرمانده من شهادت مبارک

این پست تقدیم به خانواده شهید که میدونم هنوز دوری همسر و پدر رو فراموش نکردن و نخواهند کرد

تقدیم به علی کوچولو که الان بزرگ شده و شده مرد خونه و میخواد جای خالی پدر رو توی خونه پر کنه